ارتباط استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و گرایش به فرزندآوری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و فردوسی مشهد: مطالعه مقطعی

مقدمه: از آنجا که میزان باروری با عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مرتبط است، شناسایی دقیق این عوامل ضرورت دارد. ایران در مرحله نزول روند رشد جمعیتی قرار دارد و مواردی که می­تواند نقش مؤثری در روند کاهش باروری داشته باشد، پیشرفت تکنولوژی است. نمونه­ای از تکنولوژی، گسترش صنعت ارتباطات به ویژه شبکه­های اجتماعی مجازی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی و گرایش به فرزندآوری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و فردوسی مشهد انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1394 بر روی 909 نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه استفاده از شبکه­های اجتماعی در 5 بعد و پرسشنامه گرایش به فرزندآوری بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم­افزار آماری spss (نسخه 19) و آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. میزانp کمتر از 05/0 معنی­دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: در میان ابعاد استفاده از شبکه­های اجتماعی، شدت استفاده با درصد میانگین 60، از بقیه ابعاد بیشتر بود. نوع استفاده، شدت استفاده و میزان کنشگری با گرایش به فرزندآوری ارتباط مثبت و معنی­داری داشتند (001/0>p) و میزان استفاده و طول مدت عضویت ارتباط معنی­داری نداشتند (25/0=p). سن، بُعد خانوار و مقطع تحصیلی نیز با گرایش به فرزندآوری ارتباط منفی و معنی­داری داشتند (002/0>p). نتیجه­ گیری: باروری افراد بیشتر متأثر از ویژگی­های فردی مانند سن و بُعد خانوار است. به نظر می­رسد به طور کلی استفاده از شبکه­های اجتماعی مجازی بر کاهش تمایل به باروری تأثیری نداشته است.